Co zrobić, gdy śmierć nastąpiła w szpitalu. W sytuacji ciężkiej choroby lub zagrożenia życia wiele osób szuka specjalistycznej pomocy medycznej. Jest to w pełni zrozumiałe i w ogromnej ilości przypadków, pomoc tego rodzaju chory może otrzymać w domu. Lecz niekiedy konieczna jest hospitalizacja. Niektóre sytuacje tego rodzaju niestety kończą się śmiercią pacjenta. Jak krok po roku przebiega wtedy procedura pogrzebowa?
Procedury w przypadku śmierci w szpitalu – pierwsze działania
Pierwsze chwile po śmierci pacjenta w szpitalu określone są ścisłymi procedurami medycznymi. Zgon musi zostać zgłoszony do lekarza prowadzącego lub jeśli jest on nieobecny, do innego lekarza pełniącego dyżur. Lekarz bada wtedy pacjenta i stwierdza zgon.
Niezbędną formalnością jest także określenie przyczyny zgonu i wystawienie karty zgonu. Jeśli ten etap jest utrudniony, konieczne może być przeprowadzenie sekcji zwłok, aby uniknąć nieścisłości i nieporozumień.
Zobacz naszą ofertę: Zakład pogrzebowy Warszawa
W następnej kolejności sporządzona zostaje karta skierowania zwłok do chłodni, zazwyczaj przez pielęgniarkę. Przewiezienie zwłok nie może nastąpić wcześniej niż dwie godziny po stwierdzonym zgonie.
W okresie przejściowym ciało musi przebywać w pomieszczeniu specjalnie do tego przystosowanym. Jeśli jednak dany szpital nie dysponuje takim pokojem, miejsce tymczasowego umieszczenia zwłok nie może uwłaczać godności osoby zmarłej.
Identyfikator określający dane osobowe pacjenta zostaje umieszczony na dłoni lub stopie.
Powiadomienie najbliższych o śmierci pacjenta
Jeśli zgon nastąpił bez obecności najbliższej rodziny, szpital ma obowiązek poinformować o tym rodzinę. Najczęściej osobą wykonującą telefon jest lekarz lub pielęgniarka aktualnie pełniąca dyżur.
Osoba przebywająca w szpitalu ma prawo wskazać konkretną osobę, która ma zostać powiadomiona w przypadku ewentualnej śmierci. Jeśli jednak z różnych powodów formalność ta nie została dopełniona, szpital powiadomi najbliższą osobę z urzędu.
Taką osobą może być osoba fizyczna blisko spokrewniona lub spowinowacona, ale dopuszczalne jest także powiadomienia bliskiej osoby bez więzi formalnej – przyjaciela lub sąsiadki. Jeśli osoba zmarła była ubezwłasnowolniona lub małoletnia w pierwszej kolejności informowany jest rodzic, lub opiekun prawny.
Powiadomiona przez lekarza dyżurującego może zostać także placówka. Najczęściej z tego zapisu korzysta się w przypadku pacjentów przebywających na co dzień w placówkach pomocy społecznej.
Organizacja pochówku w przypadku śmierci w szpitalu
Zakład pogrzebowy warszawa może przeprowadzić pochówek osoby zmarłej w szpitalu. Proces ten wymaga wypełnienia kilku etapów, podczas których rodzina może uzyskać wsparcie pracownika zakładu pogrzebowego.
Osoba odpowiedzialna za zorganizowanie pogrzebu powinna w pierwszej kolejności odebrać ze szpitala kartę zgonu oraz pozostawione rzeczy osobiste. Posiadając już kartę zgonu, należy skontaktować się z wybranym zakładem, świadczącym usługi pogrzebowe Warszawa.
Ciało zmarłego nie powinno przebywać w chłodni dłużej niż 72 godziny, co z góry określa standardowy czas przeprowadzenia wszelkich niezbędnych formalności. Osoba odpowiedzialna za zorganizowanie pogrzebu musi dokonać identyfikacji zwłok przed wydaniem ciała.
Zwłoki powinny zostać umyte oraz okryte, ze wszelkim poszanowaniem godności osoby zmarłej. Ubranie oraz wszelkie akcesoria, z którymi zostanie ona pochowana, dostarcza rodzina lub przygotowuje je zakład pogrzebowy.
Kto ma prawo do pochowania osoby zmarłej?
W pierwszej kolejności, do pochowania zmarłego, ma prawo najbliższa rodzina – współmałżonek oraz krewni zstępni i wstępni. W niektórych przypadkach prawo to posiadają również organy państwowe i organizacje społeczne. Zwykle wynika to ze szczególnych zasług wobec państwa lub społeczeństwa.
Jeśli potrzebujesz skorzystać z profesjonalnych usług pogrzebowych, sprawdź naszą ofertę www.pogrzebymortis.pl
Pogrzeb dziecka nienarodzonego — procedury w przypadku poronienia
Szczególnemu przypadkiem śmierci w szpitalu jest śmierć z powodu poronienia. Bez względu na czas trwania ciąży rodzice mają prawo, aby pochować swoje nienarodzone dziecko. Należy jednak zaznaczyć, że nie jest to ich obowiązkiem, dlatego jeżeli nie chcą organizować pogrzebu, nie muszą tego robić. Pogrzeb nie jest obowiązkowy nawet wtedy, gdy dziecko zostanie zarejestrowane w Urzędzie Stanu Cywilnego.
W przypadku poronienia rodzice mają prawo odebrać ze szpitala kartę martwego urodzenia, a w dalszej kolejności – zarejestrować dziecko w Urzędzie, nadając mu imię. Takie działanie ma nie tylko charakter symboliczny, ale pozwala także przejść na skrócony urlop macierzyński, w czasie którego kobieta wróci do pełnej sprawności fizycznej.
Dopełnienie wszelkich formalności urzędowych nie powoduje zaistnienia obowiązku pochowania dziecka. Jeżeli rodzice podejmą decyzję o pozostawieniu tkanki dziecka w szpitalu, Placówka jest zobowiązana do zorganizowania pochówku we własnym zakresie. Jeżeli jednak zechcą pochować swoje dziecko, muszą uzyskać stosowne dokumenty — kartę martwego urodzenia lub kartę zgonu. Dzięki wydaniu tego pierwszego mają możliwość skorzystania z zasiłku pogrzebowego czy wspomnianego urlopu macierzyńskiego
W celu wydania karty konieczne jest przeprowadzenie badań DNA w celu ustalenia płci dziecka. Należy to zrobić, kiedy poronienie nastąpiło do 16. tygodnia ciąży. Po otrzymaniu pełnej dokumentacji można przystąpić do kwestii związanych z pogrzebem i zdecydować, gdzie spocznie dziecko. Podobnie jak w każdym W innym przypadku pogrzeb może mieć wymiary religijny lub świecki — zależnie od konferencji rodziców. W większości sytuacji rodzice rezygnują z mszy na rzecz krótkiej modlitwy odmawianej na cmentarzu.